Mokra Gora

Mokra Gora se prostire u najzapadnijem delu opštine Užice, između jugoistočnih padina Tare i severozapadnih padina Zlatibora, u mokrogorsko-rzavskoj udolini. Pripada grupi planinskih zlatiborskih sela razbijenog tipa starovlaške vrste, gde su kuće raštrkane po brdima i planinskim kosama. Zahvata prostor od 10.713 hektara, a srednja nadmorska visina ovog područja je 1000 metara. U selu živi oko 1000 stanovnika u 500 domaćinstava, koji se pretežno bave poljoprivredom.

Odlikuje je odličan geografski položaj zbog kojeg predstavlja važnu saobraćajnicu. Magistralni put Beograd-Sarajevo prolazi kroz selo, što omogućava laku pristupačnost i dobru saobraćajnu povezanost Mokre Gore kao turističke destinacije. Najveća vrednost ovog kraja je je šumsko bogatstvo prepleteno vodenim površinama, koje je uslovilo rano naseljavanje ovog područja, čak i u doba drevnog Rima. Park prirode „Šargan – Mokra Gora“ obuhvata mokrogorsku i deo kremanske kotline, jugoistočne površi Tare, severozapadne ogranke Zlatibora i prevoj Šargan koji se preprečio između ove dve planine. Čitav ovaj prostor deo je krajnjih istočnih ogranaka unutrašnjih Dinarida. Ovo područje izgrađeno je od stena koje su dokaz duge geološke istorije.

Visoke površi na razvođima, doline, strme dolinske strane i duboko usečene rečne klisure, predstavljaju jedinstvenu predeonu celinu  nesvakidašnje i uzbuđujuće lepote. Na području Mokre Gore i Kremana posebnu dragocenost predstavljaju izvori lekovitih voda. Najpoznatiji su visokoalkalni izvor Sv. Jovana Krstitelja (Bela voda) na desnoj obali Kamešine, visokoalkalni Dulov izvor u koritu Kamešine, izvor slane Radovanove vode u Kotromanu i izvor mineralne Glišove vode u selu Kremna. Vode ovih izvora mogu se kontrolisano piti ili koristiti kao kupke, a veoma povoljno utiču na ublažavanje kožnih  i očnih bolesti, gastritisa, upalu mokraćnih kanala, sekundarnog steriliteta i reumatskih oboljenja. Vode mokrogorske kotline otiču Drinom, dok vode kremanske kotline otiču Zapadnom Moravom. Vegetacijski pokrivač mokrogorskog kraja odlikuje se pretežnim prisustvom šuma u kojima su najzastupljenije zajednice crnog bora, hrasta, bukve i smrče. Od blizu 800 opisanih biljnih vrsta ovog područja, njih 60, odnosno, 7,5%, pripada endemičnoj flori. Među endemitima posebno mesto zauzimaju serpentinski tičinac, bosanska mišjakinja, Pančićev lanak , monaški pucavčić, srpski kukurek. Različiti tipovi staništa uslovili su bogatstvo i raznovrsnost  životinjskog sveta Parka prirode. Nastanjuju ga mnoge retke vrste vodenog i kopnenog životinjskog sveta kao što su orao zmijar, šareni daždevnjak, belogrudi jež, potočna mrena itd.